παραδιώχνω

Ν, παραδιώκω Α [διώχνω / διώκω]

νεοελλ.

διώχνω, συνήθως με τρόπο δυσάρεστο ή μειωτικό («μη μέ μαλώνεις βρε πουλί και μη μέ παραδιώχνεις», δημοτ. τραγ.)

αρχ.

1. απορρίπτω

2. καταδιώκω

3. παθ. παραδιώκομαι

ακολουθώ με πολύ γρήγορη διαδοχή.